برای پیرچشمی، جراحی بهتر است یا عینک؟

برای پیرچشمی کدام گزینه توصیه می‌شود؟ جراحی یا استفاده از عینک؟
دکتر امیر اسهرلوس

افرادی که به سنین بالای ۴۰ سال می‌رسند دچار یک اختلال چشمی به نام پیرچشمی می‌شوند. پیرچشمی به این مفهوم است که فرد برای دیدن فاصله‌های نزدیک دچار مشکل می‌شود. در این حالت اگر این افراد از قبل ۴۰ سالگی عینکی بوده باشند نیاز به عینک دوم پیدا خواهند کرد که به عنوان عینک نزدیک تجویز می‌شود. اما اگر هیچگونه ضعیفی در چشمشان از قبل از ۴۰ سالگی وجود نداشته باشد معمولا فقط یک عینک نزدیک یا «عینک مطالعه» برای ایشان تجویز می‌شود. اگر فرد مبتلا به پیرچشمی نیاز به دو عینک داشته باشد اما تمایلی به استفاده از دو عینک نداشته باشد می‌توانیم عینک‌های دو دید (دوکانونه، بایفوکال) و یا عینک‌های تدریجی (پروگرسیو، مولتی فوکال) را برای ایشان پیشنهاد دهیم. با ساخت این نوع عینک‌ها، هم دید دور و هم دید نزدیک در یک عینک ادغام می‌شود و بیمار به راحتی می‌تواند تمام امورات روزانۀ خود را با این عینک‌ها به انجام برساند.

جراحی‌های‌ مختلفی برای پیرچشمی معرفی شده است که تا امروز هیچکدام از این جراحی‌ها تأییدیه و مجوز رسمی دریافت نکرده‌اند و نتایج قابل قبولی ندارند. سه مورد از این جراحی‌ها شامل جراحی فمتولیزیک سوپراکور، جراحی کاشت لنزهای چندکانونی داخل چشمی و جراحی کاشت حلقه‌های کمرا در قرنیه در ایران مطرح شده‌اند که در برخی از وب‌سایت‌ها و فضاهای مجازی تبلیغات زیادی نیز در مورد آنها دیده می‌شود. در این مقاله سعی می‌کنیم این جراحی‌ها را با عینک مقایسه کنیم که هموطنان عزیز باتوجه به تبلیغات گسترده دچار سوءتفاهم نشوند. این جراحی‌ها عوارض و مشکلات زیادی دارند که در موارد جداگانه بررسی و مقایسه خواهیم کرد:

۱- عینک‌های تدریجی هم دید دور و هم دید نزدیک را به طور واضح در هر دو چشم فراهم می‌کنند و شفاف‌ترین دید ممکن را در هر دو فاصله ایجاد می‌کنند. اما در جراحی‌های سوپراکور و جراحی کمرا دید نزدیک به طور نسبی فقط در یکی از چشم‌ها اصلاح می‌شود و بنابراین یک چشم برای دید دور و یک چشم به طور نسبی همزمان برای دید دور و نزدیک اصلاح می‌شود که همین عامل باعث افت دید و مشکلات عدیدۀ بینایی خصوصاً در شب و در کارهای ریز و دقیق می‌شود. در لنزهای چندکانونی یا چند دید که با جراحی در داخل لنز کاشته می‌شوند کانون‌های همزمان دور و نزدیک روی چشم شکل می‌گیرد که باعث به هم ریختگی دید و عدم وضوح کامل دید در دور و نزدیک می‌شود. بنابراین کیفیت دید دور و نزدیک در هیچکدام از روش‌های جراحی با عینک‌های تدریجی قابل مقایسه نیست.

۲- تمام جراحی‌های پیرچشمی باعث افت کیفیت دید در شب می‌شوند و معمولاً باعث پخش نور و سایه‌دار شدن و حتی ایجاد هاله‌های نوری در دید شب می‌شوند. این مشکل برای بیماران بسیار اذیت‌کننده خواهد بود. خصوصا افرادی که رانندگی می‌کنند یا شغل رانندگی دارند به شدت دچار مشکل می‌شوند. متاسفانه این مشکلات با هیچ روشی حتی با تجویز عینک هم به طور کامل رفع نخواهد شد. این در حالی است که در عینک‌های تدریجی چنین مشکلاتی وجود ندارد و وضوح دید در شب بسیار عالی و واضح می‌باشد و حتی با استفاده از پوشش‌های تخصصی رانندگی روی عدسی‌های عینک می‌توان بهترین وضوح را برای دید شب فراهم کرد.

۳- تمام جراحی‌های پیرچشمی عارضه‌های سلامتی چشم دارند و قطعا عارضه‌های مربوط به کاشت لنزهای چند کانونی بیشتر از بقیه می‌باشد. آسیب‌هایی به بافت قرنیه و بافت‌های داخلی چشم وارد می‌شود که به نظر می‌رسد پذیرفتن این عوارض آن هم برای نزدن عینک منطقی نباشد. بنابراین از آنجایی که سلامتی چشم بسیار موضوع مهم و حیاتی می‌باشد انجام هرگونه جراحی غیرضروری که سلامتی چشم را به خطر بیندازد قطعا عاقلانه نخواهد بود چرا که عوارض و مشکلات این جراحی‌ها ممکن است حتی به قیمت بینایی ما تمام شود‌. قطعا عینک‌های مخصوص پیرچشمی مانند عینک تدریجی بدون ایجاد هیچگونه عارضه‌ای بهترین انتخاب ممکن در این زمینه خواهد ماند.

۴- نتایج جراحی‌های پیرچشمی دائمی نیست. خیلی از افرادی که جراحی پیرچشمی انجام می‌دهند دوباره عینکی خواهند شد و این در حالیست که متاسفانه در خیلی از این موارد حتی با تجویز عینک هم به دید مطلوب نمی‌رسیم چرا که بافت طبیعی چشم قبلا دستکاری شده است. این در حالیست که عدسی‌های عینک در هر زمان که اراده کنیم قابل تغییر هستند و می‌توانیم بر اساس شرایط جدید چشم آنها را اصلاح کنیم.

۵- با فرا رسیدن آب مروارید نتایج خیلی از جراحی‌های پیرچشمی به باد می‌رود! اگر جراحی فمتولیزیک سوپراکور یا جراحی فمتولیزیک مونوویژن یا جراحی کمرا اینلی برای پیرچشمی انجام بدهیم در سنین بالاتر که دچار آب مروارید خواهیم شد نتایج این جراحی‌ها نه‌تنها بی‌اثر خواهد شد بلکه مشکلات جدی برای جراحی و بعد از جراحی نیز ایجاد خواهند کرد. برای مثال بیمار در سن ۴۷ سالگی اقدام به جراحی پیرچشمی سوپراکور کرده است و در سن ۵۰ سالگی دچار آب مروارید می‌شود که باید جراحی کند یا مثلا در سن ۵۵ سالگی این اتفاق می‌افتد، در این حالت نه‌تنها نتیجه جراحی قبلی بی‌اثر خواهد شد بلکه حتی متاسفانه بعد از جراحی نیز دچار مشکلات دید خصوصا در شب خواهد بود و هیچوقت از دید رضایت نخواهد داشت. بنابراین استفاده از عینک خصوصا عینک‌های تدریجی انتخاب ایمن‌تر و مطمئن‌تری می‌باشد و تداخلی هم با جراحی آب مروارید ندارد.

۶- هیچکدام از جراحی‌های پیرچشمی برای افرادی که نیاز به دید دقیق دارند از جمله مهندسین، پزشکان، دندانپزشکان، دانشجویان، اساتید، معلمان، هنرمندان و غیره مناسب نیستند. برای این افراد فقط استفاده از عینک توصیه می‌شود. باتوجه به اینکه اصلاح دید در جراحی‌های پیرچشمی کاملا نسبی می‌باشد هیچگونه کیفیت دید خوبی برای انجام کارهای ریز و دقیق ایجاد نمی‌کنند. بنابراین این افراد در کار و فعالیت‌های خود دچار مشکل خواهند شد. اکیدا توصیه می‌کنیم این نوع مشاغل و این گروه از افراد از انجام این جراحی‌ها خودداری کنند و صرفا از عینک برای اصلاح دید خود استفاده کنند.

به طور کلی باید گفت هیچکدام از جراحی‌های پیرچشمی که تا امروز مطرح شده‌اند نه تنها هیچ تاییدیه رسمی و بین‌المللی معتبر ندارند بلکه نتایج خوبی هم ایجاد نمی‌کنند و مطلقا توصیه نمی‌شوند. در حال حاضر تنها روش اصلاح دقیق پیرچشمی استفاده از عینک می‌باشد و بهترین تکنولوژی عینک برای افرادی که هم در دید دور و هم دید نزدیک مشکل دارند عینک تدریجی می‌باشد. لذا توصیه می‌شود تا زمانی که راه‌حلی بهتر از عینک برای این مشکل کشف و تایید نشود ترجیحا از عینک استفاده شود تا با انجام جراحی‌های اشتباه و معیوب سلامتی چشم شما عزیزان به خطر نیفتد.

واژگان کلیدی این مقاله:
پیرچشمی، پرسبایوپی، پیری چشم، نزدیک بینی، دید نزدیک، جراحی پیرچشمی، فمتولیزیک، جراحی سوپراکور، جراحی لنز چندکانونه، جراحی کمرا، لازک، لیزیک، عینک تدریجی، عینک پروگرسیو، عینک چندکانونه، عینک مطالعه، عوارض جراحی، بهترین جراحی پیرچشمی