بهترین جراحی برای قوز قرنیه

بررسی انواع جراحی‌های مرتبط با قوز قرنیه

بیماری قوز قرنیه (کراتوکونوس) که از بیماری‌های رایج چشم به حساب می‌آید به دنبال نازک شدن بیش از حد قرنیه رخ می‌دهد که دلیل آن ضعف ساختاری و پایین بودن استحکام بافت قرنیه است. توضیحات جامع و کامل در خصوص کلیات این بیماری در مقالات قبلی ما داده شده است. آنچه که در این مقاله به طور خلاصه به آن می‌پردازیم این است که بهترین جراحی برای بیماری قوزقرنیه چیست و در چه زمانی ضرورت دارد. روش‌های درمانی متعددی در خصوص قوزقرنیه مطرح می‌شود که ممکن است باعث سردرگمی بیماران شود و لازم دانستیم در این خصوص صحبت کنیم.

هیچگونه جراحی درمانی برای قوز قرنیه وجود ندارد. اگر دنبال یک روش درمانی جراحی هستید که قوزقرنیه را کامل برطرف کند باید بدانید که چنین درمانی وجود ندارد. به طور کلی دو نوع جراحی در مورد قوزقرنیه مطرح است. نوع اول جراحی‌هایی هستند که برای کاهش پیشرفت بیماری قوز قرنیه انجام می‌شود. این جراحی فقط زمانی نیاز است که قوزقرنیه به‌طور قابل ملاحظه پیشروی می‌کند و با این جراحی که به آن کراس لینکینگ قرنیه (جراحی سی‌سی‌ال) گفته می‌شود استحکام قرنیه افزایش می‌یابد تا از پیشروی جلوگیری شود. البته تأثیر آن قطعی و صد در صد نیست و میزان اثر آن در افراد مختلف متفاوت است. این جراحی در سنین ۱۵ تا ۲۵ سال معمولا می‌تواند ضروری باشد در غیر اینصورت احتمالا نیاز نخواهد شد. توجه شود این جراحی هیچ درمانی برای خود قوز قرنیه انجام نمی‌دهد و باعث بهبودی دید نیز نمی شود و فقط سرعت پیشروی بیماری را کمتر می‌کند. باتوجه به عوارضی که دارد در مواقع غیرضروری هم نباید انجام شود. دسته دوم جراحی‌ها برای قوزقرنیه با هدف اصلاح دید و کاهش مشکلات بینایی انجام می‌شوند. جراحی‌هایی مانند کاشت لنز داخل چشمی و کاشت رینگ قرنیه از این دسته هستند. هیچکدام از این جراحی‌ها عملا بیمار را بی‌نیاز از عینک و لنز نمی‌کنند. کاشت لنز داخل چشمی که در بیماران قوزقرنیه جایگاه خاصی ندارد و اصلا پیشنهاد نمی‌شود. چرا که نامنظمی قرنیه و افزایش آستیگمات نامنظم روی قرنیه عامل اصلی کاهش دید در این بیماران است در حالی که لنز داخل چشمی مطلقاً امکان اصلاح این خطاها را ندارد. کاشت رینگ قرنیه نیز در خیلی از موارد هیچ بهبودی در بینایی حاصل نمی‌کند و بیمار را از عینک یا لنز بی‌نیاز نمی‌کند و منطقاً نباید در اولویت قرار گیرد.

تنها جراحی که در بیماران قوزقرنیه می‌تواند ضرورت پیدا کند پیوند قرنیه است. نکته قابل توجه این است که پیوند قرنیه یک درمان برای قوزقرنیه نیست بلکه تعویض قرنیه در افرادی است که قرنیه چشم خودشان هیچ کارایی بینایی نداشته باشد. به عبارت دیگر فقط زمانی پیوند قرنیه ضرورت دارد که بیمار قوزقرنیه با هیچ نوع لنزی اعم از لنزهای هارد و لنز اسکلرال امکان بینایی مطلوب نداشته باشد که فقط ۵ درصد کل بیماران قوزقرنیه به این مرحله می‌رسند و نیاز به پیوند پیدا می‌کنند. در افرادی که قوز قرنیه از نوع خفیف، متوسط یا شدید دارند همیشه بهترین، اولین و مهمترین اقدام درمانی استفاده از لنزهای اسکلرال برای اصلاح دید است. اگر بیمار با لنز اسکلرال اصلاً امکان بینایی نداشته باشد و قرنیه کدر شده باشد ممکن است گزینه‌ی پیوند قرنیه مطرح شود. پیوند قرنیه به معنای رهایی از عینک و لنز اسکلرال یا لنز هارد نیست چرا که بعد از پیوند قرنیه نیز اکثر بیماران نیاز به عینک و لنز اسکلرال دارند تا بتوانند بینایی لازم را تجربه کنند. پس اینکه فکر کنیم انجام پیوند قرنیه ما را از لنز اسکلرال یا لنز هارد بی نیاز می‌کند یک تصور اشتباه است. از آنجایی که پیوند قرنیه جزء پرچالش‌ترین و پر دردسرترین جراحی‌های چشمی محسوب می‌شود انجام آن فقط و فقط در مواقع ضرورت توصیه می‌شود و در غیر اینصورت منطقی نخواهد بود.

همانطور که توضیح داده شد به طور کلی می‌توان گفت هیچ جراحی درمانی به جز جراحی کراس لینکینگ قرنیه که برای کاهش پیشرفت بیماری انجام می‌شود در بیماری قوزقرنیه وجود ندارد. تنها روش موفق در اصلاح دید بیماران قوزقرنیه، لنزهای اسکلرال هستند و اگر بیمار با این لنزها دید مطلوب را پیدا نکند ممکن است به گزینه‌های دیگر خصوصاً پیوند قرنیه فکر کنیم. اینکه ادعا شود فلان جراحی قوزقرنیه را درمان می‌کند یا شما را از عینک یا لنز بی‌نیاز می‌سازد درست نیست و در اکثر موارد ممکن است انجام اقدامات بی‌مورد نه تنها کمکی نکند بلکه مشکلات را نیز بیشتر بکند.

واژگان کلیدی این مقاله:
قوزقرنیه، کراتوکونوس، نازکی قرنیه، اکتازی قرنیه، درمان قوزقرنیه، جراحی قوزقرنیه، پیوند قرنیه، کراس لینکینگ، سی ایکس ال، رینگ قرنیه، لنز داخل چشمی، لنز اسکلرال، مینی اسکلرال، بهترین درمان قوزقرنیه